9 (288) 2020
Z numeru wrześniowego
"Listu do Pani"
Niech umacnia nas pamięć
Wrzesień 1939 r. to już historia. Nawet te z nas, które go oglądały własnymi oczyma, nieocenione nasze Seniorki, czują, jak bardzo zmienił się świat, pojmują, jaka inna jest armia, polityka. Nie powinnyśmy jednak pozwolić, aby tamten czas przesłoniła mgła zapomnienia. To historia, ale najbliższa. Ona ukształtowała nasz dzień dzisiejszy – a pamięć o niej jest potrzebna.
Musimy wspominać z podziwem i wdzięcznością żołnierzy tamtego Września, żołnierzy AK i działaczy Polskiego Państwa Podziemnego, powstańców warszawskich i bohaterów wszystkich frontów II wojny, ofiary Syberii, a także tych, którzy nie złożyli broni wobec dominacji rządu podległego Sowietom. Ważna jest nasza serdeczna myśl o nich wszystkich – ale sentymenty nie wystarczą. Musimy z pamięci o bohaterach tamtych lat zbudować w sobie psychiczną odporność, wzmocnić wolę działania. Od nich uczyć się dzielności, posłuszeństwa, solidarnego współdziałania, umiejętności podnoszenia się po porażkach. Trzeba nam wspomnieć słowa świętego Papieża Polaka o tym, że każda i każdy musi zdać sobie sprawę, gdzie jest jego Westerplatte, gdzie jest posterunek obrony, miejsce egzaminu z umiłowania wartości, które kształtowały przez wieki polską rzeczywistość. Tych wartości umiało bronić wiele wspaniałych kobiet, które wspominamy z głęboką czcią. W tym numerze naszego miesięcznika spotkacie się, poprzez jej poetycką wypowiedź, z Krystyną Krahelską (s. 24), a także z pełnym niezwykłej inwencji twórczej pedagogiem – Wandą Szachtmajerową (s. 18) i z wnoszącymi także swój ważny wkład we współczesną kulturę niedawno zmarłymi Janiną Michalską (s. 26) i Mariolą Wołochowicz (s. 28). One wszystkie podpisać by się mogły – o tym świadczyło ich życie – pod sformułowaniem zawartym w tytule felietonu ks. Jerzego Szymika: Postęp nie zastąpi Boga (s. 6).
Najbliższe lata powinny więc być dla nas czasem czynów, nie deklaracji czy ubolewań i oskarżeń. I tak jak próbujemy chronić przed skutkami pandemii siebie i swoje rodziny, tak musimy chronić je przed zgubnym oddziaływaniem ideologii uderzających w ich dobro. Trzeba wiedzieć, gdzie zagrożenie jest największe, dostrzegać zjawiska, które mogą wpłynąć na pogorszenie relacji w rodzinach i społeczeństwie. O obowiązku dbałości o język, który ulega w ostatnich czasach znacznej degradacji, mówi na łamach naszego miesięcznika prof. Tomasz Korpysz (s. 13). Zadbajmy więc szczególnie skutecznie o język, jakim posługujemy się w naszych domach, częściej rozmawiajmy z dziećmi, tłumaczmy im znaczenie wielu pojęć. To też nasze ważne zadanie w tym czasie. Spróbujmy pojąć, jakie trudności mają szkoły, w jak specyficznych warunkach startują pierwszaki. Pomyślmy o tych, którzy mają zaległości, bo – z rożnych przyczyn – wypadli z systemu nauki zdalnej. Trud wychowania w domu, domowej edukacji to dziś jedna z ważniejszych spraw. Wiele pożytecznych rad daje nam Agnieszka Dominiczak w kolejnym odcinku Małych wielkich olśnień (s. 10).
Wyobraźnią miłosierdzia, o której mówił św. Jan Paweł II, czułą myślą, modlitwą obejmujmy nie tylko najbliższe, rodzinne grono. I nie tylko ludzi służby zdrowia. Rozejrzymy się po swoim środowisku: kto jeszcze się boryka z trudnościami, nie tylko tymi wywołanymi pandemią? A jeżeli nawet nie mamy kogoś takiego w pobliżu, włączmy się koniecznie w jakąś formę pomocy, organizowanej np. przez Caritas. O wielu takich akcjach mówi na łamach naszego pisma dyrektor Caritas Polska ks. Marcin Iżycki (s. 36). Nie mówmy tylko, że to wszystko ponad nasze siły. Ufajmy Bożej Opatrzności, prośmy Matkę Bożą Siewną o opiekę (8 września czcimy też Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, a 12 września – Najświętsze Imię Maryi). Prośmy także o to, by nie gasła nasza nadzieja. Siew był zawsze aktem nadziei. Ufajmy, że naszą dzielnością zasiewamy lepszą przyszłość. Pamiętajmy, że w Krzyżu jest nasza siła i zwycięstwo (14 września – święto Podwyższenia Krzyża Świętego). A 29 września – uroczystość Świętych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała. Ich opiekuńcze skrzydła też są nad nami!
REDAKCJA